μπομπή

η

1. δημόσιος εξευτελισμός, διαπόμπευση

2. ντροπή, όνειδος, αίσχος

3. άνθρωπος άξιος για διαπόμπευση ή διαπομπευμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πομπή. Η δημιουργία τού αρκτικού -μπ- οφείλεται στη συνεκφορά τής λ. με την αιτ. τού οριστ. άρθρου: την πομπή].